Dwuwarstwowy sernik kokosowy

Smakowite kąski ze szczyptą wytrawnego komentarza, czyli przepis od REJ CAKE!

Rama, czyli spód i brzegi ciasta:

• 200g mąki migdałowej
• mąka bezglutenowa (jest bardziej gładka, użyj wtedy, gdyby ciasto nie chciało się tak łatwo formować, dosłownie kilka łyżek)
• ksylitol, tutaj sprawa jest dyskusyjna, jeśli połowa szklanki wg Ciebie to za mało, po prostu dodaj więcej
• 5 czubatych łyżek oleju kokosowego
• 1 żółtko

Ciasto na spód nie powinno być zbyt kruche, nie może też być maziste. Po dokładnym wyrobieniu, uformuj je w garści, a jeśli twoje receptory umiejscowione na dłoniach odczuwają tłustość i ziemistość jednocześnie, stworzyłaś ideał! Blaszkę przyodziej w papier do pieczenia, przykryj nim zarówno spód, jak i brzegi. Ja mam na tym punkcie obsesję! Warto poświęcić na tę czynność więcej czasu, po upieczeniu ciasta łatwiej zdejmiemy ramę. Na początek polecam wykonanie niższego sernika na większej blaszce. Ja użyłam tej o średnicy 18 cm i otrzymałam sernik niczym pniak, więc śmiało wybierajcie większe (do 25 cm).

Uwaga, zdradzam patent: jeden kwadratowy kawałek papieru do pieczenia zatrzaśnij na spodzie, dotnij trzy-cztery paski na troszkę mniejszą wysokość niż brzegi sernika i ułóż je po bandzie formy do pieczenia. Wiem, wiem pojawią się pytania, czy nadal tworzymy sernik, czy orgiami. Odpowiadam: w kuchni bądźmy ludźmi renesansu! Ciasto uformuj na blaszce, zaczynając od krawędzi. I pędem do zamrażarki.

Parter, czyli trzy drzewa: kokosowe, jedna brzoza i niedoszła beza – kokosanka:

• 2 czubate łyżki oleju kokosowego
• 300 ml mleczka kokosowego
• 2 szklanki wiórków kokosowych
• pół szklanki ksylitolu
• piana z 2 schłodzonych białek

W garze z rączką, zwanym dalej rondlem, rozpuszczamy olej z ksylitolem, dolewamy mleczko i wsypujemy wióry. Mieszamy, aż nam się znudzi i poczujemy opór gęstej, grudkowatej brei – taka ma być. Po ostudzeniu stopniowo dodawaj pianę, mieszaj i nie zatrać cierpliwości, ale zaniechaj tej ryzykownej czynności, jeśli spostrzeżesz zbytnie rozleniwienie w strukturach przyszłej kokosanki. Dlaczego to takie ważne? Piana z białek podczas pieczenia rośnie, zatrzymując pęcherzykowatą strukturę, jeśli będzie miała mniejszą gęstość niż warstwa serowa, wypłynie na wierzch. Dla tak małego organizmu, jakim jest ciasto mieszanie jest ruchem dość inwazyjnym. Równie dobrze moglibyśmy połączyć obydwie warstwy i pójść w las. W razie potrzeby dodaj wiórki kokosowe.

Na koniec masa serowa:

• ok. 300 g twarogu (najlepiej wiejskiego, tego prawdziwego, który ze względu na wartość sentymentalną zmielisz trzy razy, minimalnie dwa)
• ok. 300 ml śmietanki 30%
• ksylitol, znów spróbuj pół szklanki i dodaj więcej, jeśli uznasz, że masz za mało
• 2 żółtka

Zmielony ser niech „porozrabia” z ksylitolem – jego drobne kryształki niczym peeling doprowadzą do śnieżnej gładzi. Dodaj śmietankę i mieszaj, mieszaj, miksuj, miksuj, a na końcu dołóż dwa żółtka – tylko ich nie zamęcz, bo tego nie lubią! Wyjmij z chłodziarki przemarznięty fundament sernika, połóż warstwę kokosanki, a na nią wlej masę serową. Do piekarnika, rozgrzanego do 150°C wstaw z namaszczeniem owoc twoich talentów na poziom środkowy, a na dolny szerokie naczynie żaroodporne z wrzącą wodą.

Pozostaje trzymanie kciuków, żeby każda ze stref pozostała na swoim miejscu. Teraz najważniejsze pytanie: kiedy sernik będzie gotowy? Mamy dużo zabezpieczeń: temperatura i kąpiel wodna, by sernik piekł się równomiernie i nie popękał. Kiedy zauważysz, że brzegi i góra zaczynają się ścinać wyłącz piekarnik, nie bacząc na trwogę, że to za wcześnie i może by tak jeszcze troszkę poczekać. Bądź ponad to. Otwórz wrota pieczary do połowy, buchnie parą. Popatrzcie sobie w oczy, rzuć miły komplement. Sernik w lodówce, a Ty oczywiście tuż przy drzwiach, no chyba, że jeszcze chcesz dołożyć na wierzch całe wióry kokosowe, których nie masz, bo nie wspomniałam o nich na początku. No to rób serniki – nie wojnę.